....................................................................................... 

آغاز سال تحصيلي جديد و بهار تعليم و تربيت را به تمامي دانش آموزان ،دانشجويان و جامعه فرهنگي تبريك مي گويم.

...............................................................................

.............................................................................

...................................................................

سید محمود طالقاني درروز شنبه ، چهارم ربیع الاول ۱۳۲۹ ق .

در روستای ((گلیرد)) طالقان   به دنیا آمد.

وقتی به سن پنج سالگی رسید او را به مکتب‌خانه گلیرد نزد

 ملا سید تقی اورازانی فرستادند. او در سال اول، خواندن قران 

 را آموخت. در سال دوم، کتاب «موش و گربه» اثر عبید زاکانی

را شروع کرد. سید محمود در سن هفت سالگی سواد خواندن

و نوشتن را کامل آموخت.

سید محمود در ابتدا به مدرسه رضویه رفت و سپس وارد مدرسهٔ

فیضیه شد. در سال ۱۳۱۰ پدر ایشان مریض شدند و دارفانی را وداع

گفتند. سيد محمد پس از فوت پدر در شعبان سال ۱۳۵۰ هـ.ق به نجف

 عزيمت رفت و از اساتید معروف بهره برد و پس از شش سال از عالم

 بزرگ آیت‌الله اصفهانی اجازهٔ اجتهاد گرفت. اما دوباره به قم و مدرسه

 فیضیه برگشت و از آیت‌الله حائری اجازه اجتهاد و از آیت‌الله مرعشی

اجازهٔ حدیث گرفت.

پرداختن به دانش هیچ گاه او را از توجه به مسائل سیاسی - اجتماعی

 دور نکرد. آری فضای پر از معنویت فیضیه به او درسها آموخت و از وی ،

اندیشمندی مبارزه و خستگی ناپذیر ساخت .

نخستین نماز جمعه تهران به امامت آیة الله طالقانی در پنجم مرداد ۱۳۵۸

در دانشگاه تهران برپا شد و بیش از یک میلیون نفر در آن شرکت کردند.

سرانجام در سحرگاه نوزدهم شهريور سال ۱۳۵۸، اين عالم مجاهد، پس

از سال ها فعاليت هاي علمي و مبارزات سياسي عليه رژيم ستمشاهي

 و عمري تلاش خستگي ناپذير در راه پياده كردن احكام اسلام، در اثر سكته

 قلبي دارفاني را وداع گفت و به ديدار معبود شتافت.

منبع: http://barikan.org

آن روز كارون در اوج هيجان، تمام موسيقي اش را در قالب حماسه جاري مي كرد، خرمشهر آزاد شد و ياران چه جسورانه ايستادند و پايان نامه شهادت خويش را با خون امضاء نمودند. ديگر «مسجد جامع»، با تمام درد و داغ هاي نهفته اش، احساس پيري نمي كرد و عكس «محمد جهان آرا» تبسّم خويش از سر گرفته بود. و امروز اگر خرمشهر خرم است، مرهون صدها قلب بي تپشي است كه هم آغوش بستر خاك گشته اند...
خرمشهر كه پس از 35 روز مقاومت، در تاريخ 4 آبان ماه 1359 اشغال شده بود، پس از 575 روز در ساعت 11 صبح روز سوم خرداد سال 1361 آزاد شد. فتح خرمشهر در تاريخ جنگ ايران و عراق از اهميت ويژه‌اي برخوردار بود. خبر آزادي خرمشهر آن چنان شگفت‌آور بود كه در سراسر ميهن اسلامي ما مردم را به وجد آورد. با اعلام خبر فتح خرمشهر مردم ايران بسان خانواده‌اي بزرگ كه فرزند از دست رفته خود را باز يافته است اشكهاي شادي و شعف خود را نثار روح شهداي حماسه‌آفرين صحنه‌هاي شورانگيز اين نبرد كردند.