بگـــذار تــــــــا مقــــابل روی تــــو بگــذریم دزدیــده در شمــــایل خـوب تـــــو بنـــگــریم
شوق است در جدایی و جـــور است در نظـر هـــم شـــوق بـه کـه طـاقت شــوقت نیـاوریم
ما را سری است با تو کـه گــر خلق روزگار دشـمن شـوند و سـر بــرود هـم بر آن سـریم
گفتــــی ز خـاک بیشــترنـد اهـــل عشـق مــن از خــاک بیشــتر نـه کــه از خـاک کمـــتریم
مـا بــا تـوایـم و بـا تــو نه ایـم اینت بلـعجب در حلقه ایـــم با تـو و چــــون حلقه بر دریم
از دشمـــنان بــرنـد شـــکایت بـه دوســـــتان چـون دوست دشمن است شـکایت کـجا بریم
مــا خـــود نمــــی رویــم دوان از قفـای کس آن می برد کــــه مــا بـه کمــــند وی انـدریـم
سعــــــدی تـو کیستی که در این حلـقه کمـند
چنـدان فتــــاده اند کــه مــا صــــید لاغــریم
موضوعات مرتبط: شعر
