چنین كشــــــته حســـرتِ كیســـتم من؟       كه چـون آتش از ســوختن زیســتم من

نه شادم نه محزون نه خاكم نه گردون       نه لفظم نه مضمون چه معنیســتم من؟

نه خاك آســـــتانم نه چرخ آشـــــــیانم        پَری می فشــــــانم كجا ییســـــتم من ؟

اگر فـــانی ام چیست این شـور هستی؟       و گر باقــــی ام از چه فانیســـــتم من؟

بنـــــــاز ای تخیل! ببــــــــال ای توهّم!       كه هســــــــتی گمـان دارم و نیستم من

هوایـی در آتش فگنـده اســت نعـــــــلم       اگر خــــاك گــــــردم نمی ایســـــتم من

نوایــــــــی ندارم نفس مــــی شــــمارم       اگر ســــــاز عبرت نی ام، چیستم من؟

بخنــــــــدید ای قـدر دانـــــــان فرصت!       كه یك خنــــده بر خویش نَگریستم من

درین غمكـده كس مَمــــــــــیراد یا رب!       به مرگی كه بی دوســـــتان زیستم من

جهان كو به ســــــامانِ هســــتی بنازد       كمـالم همین بس كه من نیســــــــتم من

                                 به این یك نفس عمــــــــرِ موهـوم بیدل

                                فنــــــا تهمت شـــــــــخصِ باقیسـتم من