بیا ســــــــاقی آن می كه حال آورد      كرامت فـــــــــزاید كمــــــــــال آورد

به من ده كه بس بیدل افتــــــاده ام      وزین هر دو بی حاصل افتـــــاده ام

بیا ساقی آن می كه عكسـش ز جام      به كیخســــرو و جم فرســـــتد پیام

بـده  تــــا  بگــــویم  بـه  آواز  نـی      كه جمشــید كی بود و كـاووس كی

بیـــا ســــاقی آن كیمیـــــــای فتوح      كه با گنج قــــارون دهد عمــر نوح

به من ده كه گردم با تایید جـــــــام      چو جـــــم آگه از سـرّ عالم تمــــــام

دم از ســـــیر این دیــر دیرینــه زن      صلایی به شــــــاهان پیشــــینه زن

بیـــــا ســــــــاقی آن آتش تابنـــــاك      كه زردشـــت می جویدش زیر خاك

به من ده در در كیش رندان مسـت      چه آتش پرسـت و چه دنیــا پرسـت

بیا ســـــاقی آن می كه حور بهشت      عبیـر  ملایك  در آن می ســـرشــت

بده  تــــا  بخـــوری  در  آتش  كنم      مشـــــام خــــرد تــــا ابد خوش كنم

بده ســـــاقی آن می كه شـاهی دهد      به پـــــــــــاكی او دل گــــواهی دهد

من آنم كه چـون جام گیرم به دست      ببینم در آن آینه هـــــــــر چه هست

به مســـــتی، دم پادشــــــــاهی زنم      دم خســــــروی در گــــــــــدایی زنم

مغنی كجــــــــایی؟ به گلبــانگ رود      به یــــاد آور آن خسروانی ســـرود

كه تا وجـــــــــــد را كار سـازی كنم      به رقص آیم و خـــــــرقه بازی كنم

ســـــــر فتنه دارد دگر روزگــــــــار      من و مســـــتی و فتنه چشــم یــــار

مغنــــــــی ملولم دو تــــــتـایی بزن      به یكتـــــــــــــــایی او كه تـایی بزن

در این خون فشان عرصه رستخیز      تو خون صراحی و ســــــــاغر بریز

به مســـــــتان نوید سرودی فرست      بــه  یـاران رفتــه  درودی  فرســت