ای گــــل ِ تـازه که بویی ز ِ وفا نیست تو را خبر از ســـــــرزنش ِ خار ِ جفا نیست تو را
رحـــــم بر بلبل ِ بی برگ و نوا نیست تو را ما اســـیر ِ غم و اصلا" غم ِ ما نیست تو را
با اســــیر ِ غم ِ خود رحم چرا نیست تو را خبر از ســـــــرزنش ِ خار ِ جفا نیست تو را
فــــارغ از عاشــــــق ِ غمناک نمی باید بود
جان ِ من این همه بی بــــــاک نمی باید بود
همچو گـــل چند به روی ِ همه خندان باشی همــــره ِ غیـــــر به گلگشت ِ گلستان باشی
هر زمــــــان با دگری دست و گریبان باشی زان بیندیش کـــــــه از کرده پشـیمان باشی
جمــــع ِ ما جمــــع نباشد تو پریشــان باشی یاد حیــــرانی مـــــا باشـــی و حیران باشی
ما نباشــــــیم که باشــد که جفای ِ تو کشد؟
به جفا ســـازد و صد جـور برای ِ تو کشد؟
شـــب به کاشــــانه ی ِاغیـــارنمی باید بود غیـــــر را شمــع ِ شـب ِ تــار نمی باید بود
همه جــــا با همــه کس یــار نمی با ید بود یــار اغیـــــــــــــــــار دل آزار نمی باید بود
تشــــــنه ی ِ خــون ِ من ِ زار نمی باید بود تا به این مرتبه خونخـــــوار نمی باید بود
من اگر کشته شوم باعث ِ بد نــامی ِ توست
موجب شهرت بی باکی وخود کـامی توست
دیگــــــــری جز تو مرا اینهـــمه آزار نکرد جــز تو کس در نظر ِ خـلق مرا خوار نکرد
آنچه کـــردی تو به من هیچ سـتمکار نکرد هیچ سـنگین دل ِ بیدادگـــــر این کــار نکرد
این ستم ها دگـــــــری با مـــن ِ بیمار نکرد هیـــچ کس این همــــــه آزار من ِ زار نکرد
گـر ز ِ آزردن ِ من هســت غرض مردن ِ من
مردم ؛ آزار مکـــــــــش از پی ِ آزردن ِ من
موضوعات مرتبط: شعر
