فرا رسیدن سال نو بر تمام ایرانیان مبارک باد.

با رسيدن بهار، طبيعت رداى سبز بر تن مي‏کند. چکاوک‏ها، هزار دستان و قمريان، نغمه‏ها و سرودهاى فرح‏بخش و تازه سرمي‏دهند و انسان‏ها را به مهرورزى، گره‏گشايى و هم‏گرايى فرا مي‏خوانند. بهار، پيام‏آور عشق و رويش است و موسم سرور و آشتى و به همين خاطر است که خواستنى است و با آمدنش دل‏ها سرشار از سرور و جان‏ها معرفت مى‏يابد.

بهار، پيام‏آور تعادل است و اينکه در سايه تعادل، زندگى زيبا مي‏شود. با ديدن بهار، رحمت و محبت خداوند را به ياد مي‏آوريم. در اينکه چشمه مهر ايزد همواره به سوى آدميان و همه موجودات، سرازير است و ما اگر او و نشانه‏هايش را فراموش کنيم، او هرگز ما را فراموش نمي‏کند و با دگرگونى فصل‏ها نيز به جلوه‏گرى قدرت بي‏پايانش مي‏پردازد تا شايد دلى به ياد او افتد و به شوق او بتپد و بر اثر تماشاى جلوه‏هايش، اشک شوق از چشمى جارى شود.

اساسا جهان هستى، آينه‏دار خداست و جمال پروردگارش را به تماشا گذاشته است. به تعبير زيباى حافظ:

مراد دل ز تماشاى باغ عالم چيست؟        به دست مردم چشم، از رخ تو گل چيدن،

بهار نيز يکى از باشکوه‏ترين جلوه‏هاى خدا در جهان هستى است که مي‏توان با تماشاى آن، نقبى به عالم معنا زد و راهى به سوى خدا يافت و جمال پروردگار را به تماشا نشست